با دلی رفته به استسقا

که معاصیش هیچ غم نکند

با چنین دل چه جای بارانست

کابر بر تو کمیز هم نکند

با همه خلق جهان گر چه از آن

بیشتر بی ره و کمتر به رهند

تو چنان زی که بمیری برهی

نه چنان چون تو بمیری برهند